Ciszewski: Bojownicy klasy pracującej
[2006-11-10 00:49:58]
Stanowi ona zbiór artykułów zadających kłam obiegowym twierdzeniom, jakoby anarchizm był ideologią utopijną, nie mającą nic wspólnego z rzeczywistością. Stanowią one opis najważniejszych wydarzeń, związanych z rozwojem stosunkowo mało znanego w Polsce ruchu anarchosyndykalistycznego. Istotny jest przede wszystkim pierwszy z nich - „Anarchizm ery przemysłowej”, autorstwa Rafała Górskiego, stanowiący niejako wstęp do późniejszych bardziej szczegółowych rozważań. Górski rysuje w nim obraz kształtowania się idei antybiurokratycznego, wolnościowego ruchu związkowego, będącego niejako zaprzeczeniem tego co dzieje sie obecnie w organizacjach żartobliwie zwanych pracowniczymi. Opisuje również dyskusje, które wiązały sie z początkami zaangażowania anarchistów w ruch robotniczy, gdy część najbardziej rewolucyjnie nastawionych działaczy odrzucała to jako krok w kierunku reformizmu i naiwnie wierzyła miedzy innymi w akty terroru indywidualnego. Górski wprowadza również rozróżnienie miedzy rewolucyjnym syndykalizmem, a anarchosyndykalizmem. Podczas gdy ten pierwszy często godził się z istnieniem państwa i przyjmował wiele spośród marksistowskich dogmatów, drugi odrzucał współpracę z władzą i strukturami państwa, dążąc do całkowitego obalenia systemu. Pierwszy spośród tekstów opisuje też różne podejścia do głównej idei rewolucyjnego syndykalizm, czyli strajku generalnego, prezentowane przez francuską CGT, hiszpańskie CNT oraz argentyńską FORA (Regionalną Federację Robotników Argentyny). W następnych artykułach otrzymujemy natomiast sporą dawkę wiedzy o anarchosyndykalizmie, poczynając od działań francuskiej Powszechnej Konfederacji Pracy (CGT) na przełomie XIX i XX wieku, a kończąc na strajku tramwajarzy w Melbourne w roku 1990. Wśród tematów znajdziemy poruszane już w literaturze lewicowej, takie jak kwestia rewolucji hiszpańskiej 1936 roku i organizowania w jej trakcie kolektywów wiejskich oraz fabrycznych, jak i zupełnie nowe nawet dla czytelnika znającego historie ruchów rewolucyjnych, takie jak argentyński ruch anarchosyndykalistyczny z początków XX wieku, czy represje wobec amerykańskiej lewicy podczas Pierwszej Wojny Światowej. Teksty obalają też wiele narosłych z biegiem lat mitów. „Kronsztad 1917” autorstwa rosyjskiego anarchisty Efrima Jarczuka pokazuje jak zaraz po rewolucji październikowej bolszewicy starali się niszczyć wszelką rewolucyjną alternatywę wobec ich partii. „Czarne flagi nad kopalnią w Czeremchowi” Igora Posziwałowa to natomiast opis walki robotników ze wschodniej Syberii przeciwko caratowi, a później „dyktaturze proletariatu”, która już wkrótce po roku 1917 okazała się dyktaturą nad proletariatem i sposobem na zgniecenie samorządności pracowniczej. Wreszcie „Autonomiczna kolonia przemysłowa Kuzbas” Anatolija Sztyrbula, opowiadający historię syberyjskich przedsiębiorstw, których zarządzaniem w roku 1921 zajęli sie koloniści ze Stanów Zjednoczonych – w większości anarchosyndykaliści ze związku zawodowego Pracownicy Przemysłowi Śwata (IWW) i komuniści. Podane w nim fakty dotyczące ich wydajności obalają mit zwolenników bolszewizmu, jakoby podporządkowanie przemysłu państwu było po rewolucji konieczne ze względów ekonomicznych. Tekst pokazuje również w jak cyniczny sposób komuniści doprowadzili do zniszczenia w roku 1926 wzorcowego przykładu skutecznego zarządzania przedsiębiorstwem przez samych robotników, tylko po to aby przykład ten nie przekonał klasy pracującej że może się obyć bez biurokracji państwowej. Mit nieskutecznego społecznego zarządzania obala także artykuł o sytuacji transportu w Barcelonie po rewolucji 1936 roku, gdzie udało się anarchistom znacząco poprawić jakość świadczonych usług w porównaniu z tymi panującymi pod rządami kapitalistów. Wiele ciekawych informacji znajdą w książce również czytelnicy zainteresowani kwestiami obyczajowymi. Artykuł „Robotniczy ruch reform seksualnych w Republice Weimarskiej” Dieter'a Nielsen'a pokazuje jak na bazie klasowej wokół anarchosyndykalistycznego Związku Wolnych Robotników Niemiec (FAUD) w dwudziestoleciu międzywojennym powstawał ruch obrony praw kobiet. Tekst Sary Bassave „Kobieca utopia w Hiszpanii” to natomiast historia organizacji Wolne Kobiety (Mujeres Libres) łączącej walkę o równość płci z klasowym, rewolucyjnym programem, a także udziałem w walkach rewolucyjnych. Obowiązkowa dla każdego miłośnika historii jest natomiast lektura najdłuższego spośród zamieszczonych tekstów „Oddziały bojowe syndykalistów polskich podczas okupacji hitlerowskiej” autorstwa wspomnianego już Rafała Górskiego oraz Michała Przyborowskiego, prezentującego nieznane szerzej lewicowe organizacje konspiracyjne, skazane na zapomnienie przez oficjalną historiografie uznającą tylko „dobre” AK oraz NSZ i „złą” Armie Ludową. Mylił by się jednak ten, kto potraktowałby „Anarchosyndykalizm...” jako jedynie opracowanie historyczne. Ostatnie dwa teksty dotyczą strajków stoczniowców w hiszpańskim Puerto Real z roku 1986 oraz tramwajarzy z Melbourne z roku 1990. Dowodzą one że mimo upływu lat organizacje anarchosyndykalistyczne nadal istnieją i są w stanie zaproponować robotnikom więcej niż niemrawe i zbiurokratyzowane wielkie centrale związkowe. Artykuły te powinny być przymusową lekturą dla tych, którzy wierzą w możliwość wykorzystania struktur dużych związków zawodowych do walki. Wartało by polecić je również biurokratom związkowym, aby zmienili swoje podejście, tych jednak przekonuje raczej ich interes polityczny, a nie nawet najbardziej sensowne argumenty i przykłady. W zasadzie jedynym mankamentem książki jest jej objętość. 227 stron to za mało aby dokładnie opowiedzieć historię walk anarchosyndykalistów, przez co wydawcy musieli potraktować temat bardzo wybiórczo. Pozycja ta jest jednak lekturą obowiązkową dla tych, dla których ruch pracowniczy to coś więcej niż kilka komunałów lub wiara w marksistowsko-leninowskie dogmaty albo zbawczą rolę państwowej interwencji i odgórnych zmian nadawanych łaskawie przez elity. Anarchosyndykalizm. Strajki, powstania, rewolucje 1892-1990, red. Rafał Górski, Wydawnictwo: Inicjatywa Pracownicza - Poznań, Poznań – Kraków 2006, 227 str. A5, oprawa miękka lakierowana, ISBN 83-923977-2-X. |
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Manichejczycy i hipsterzy
- Pod prąd!: Spowiedź Millera
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Wolność wilków oznacza śmierć owiec
- Blog Radosława S. Czarneckiego: Czy Indie uprawiają terroryzm ?
- Blog Radosława S. Czarneckiego: III-cia świątynia - tykająca bomba religijnego fundamentalizmu
- 25 LAT POLSKI W NATO(WSKICH WOJNACH)
- Warszawa, ul. Długa 29, I piętro, sala 116 (blisko stacji metra Ratusz)
- 13 marca 2024 (środa), godz. 18.30
- Poszukuję
- Partia lewicowa na symulatorze politycznym
- Discord
- Teraz
- Historia Czerwona
- Discord Sejm RP
- Polska
- Teraz
- Szukam książki
- Poszukuję książek
- "PPS dlaczego się nie udało" - kupię!!!
- Lca
- Podpisz apel przeciwko wprowadzeniu klauzuli sumienia w aptekach
- https://naszademokracja.pl/petitions/stop-bezprawnemu-ograniczaniu-dostepu-do-antykoncepcji-1
- Szukam muzyków, realizatorów dźwięku do wspólnego projektu.
- wszędzie
- zawsze
29 marca:
1826 - Urodził się Wilhelm Liebknecht, niemiecki polityk, socjaldemokrata, jeden z założycieli SPD oraz ojciec późniejszych działaczy lewicowych, Karla i Theodora.
1917 - Rosyjski rewolucyjny Rząd Tymczasowy wydał deklarację w sprawie niepodległości Polski.
1943 - W USA wprowadzono reglamentację mięsa, masła i sera.
1973 - Ostatni amerykańscy żołnierze opuścili terytorium Wietnamu.
1998 - Wybory parlamentarne na Ukrainie wygrali komuniści.
2004 - W Irlandii - jako pierwszym kraju na świecie - wprowadzono całkowity zakaz palenia w pubach i restauracjach.
2008 - W Słupsku i Redzikowie doszło do protestów przeciwko instalacji w Polsce amerykańskiej tarczy antyrakietowej.
2008 - W Paryżu zmarł Emanuel Mink, pseud. Mundek, polski działacz komunistyczny, stolarz, uczestnik hiszpańskiej wojny domowej oraz francuskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Honorowy obywatel demokratycznej Hiszpanii.
?