Nie dajcie sobie tego wmówić
Do niedawna głównym wrogiem reform klimatycznych były korporacje, które przez lata blokowały je dezinformacją i...
Szare klocki, szklane klatki, depresyjne budynki niszczące ludzkiego ducha – krytykom architektury nowoczesnej nie brakuje...
W Polsce trwa uśmiechnięta czystka. A może nawet – kto wie? – aksamitna rabacja… Co prawda nie brak malkontentów,...
Znaczna część zachodniej lewicy tkwi w przeświadczeniu, że trzeba możliwie szybko dogadać się z Rosją. My ciągle powtarzamy, że to niemożliwe,...
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Tomasz Kozak: Na pohybel wielonarodowym wampirom. Jakiej popkultury potrzebuje lewica
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Zadanie przywrócenia spokoju prawicowy prezydent Sebastián Piñera powierzył wojsku, na co społeczeństwo odpowiedziało jeszcze większymi demonstracjami, protestując przeciwko represjom i polityce socjalnej rządu, rosnącym kosztom utrzymania, edukacji i opieki medycznej, narastającym nierównościom społecznym oraz niewydolnemu systemowi emerytalnemu. Ponad milion demonstrantów wyszło 8 listopada na ulice Santiago.
W reakcji Piñera wprowadził na większości terytorium kraju stan wyjątkowy. Po raz pierwszy od zakończenia przed 30 laty dyktatury generała Augusto Pinocheta na ulice wyszło wojsko. Mimo ogłoszenia w stolicy, a następnie w 16 okręgach także godziny policyjnej, w Santiago i innych miastach dochodziło do rabowania mienia prywatnego, w całym kraju okradziono ponad 200 supermarketów. W trwających ponad tydzień protestach zginęło co najmniej 20 osób, a ponad 7 tysięcy zostało aresztowanych.
Liderzy Partii Komunistycznej (PC), Partii Humanistycznej (PH) i Społecznej Partii Ekologicznej (PEVS) ogłosili, że przedstawią w Kongresie akt oskarżenia przeciwko Piñerze.
fot. Wikimedia Commons
