W Iraku, w polskiej strefie okupacyjnej, powstaje film mający ukazać przyjacielskie stosunki Polaków i Irakijczyków. Obraz reżyserowany jest przez Kadima Hassana Al-Watiy. Produkcja realizowana jest ze środków amerykańskich.

Reżyser stwierdził, że zamierza aktualną obecność Polaków odnieść do czasów II Wojny Światowej, kiedy to do Iraku trafiły w 1942 roku oddziały wycofującej się z ZSRR Armii Polskiej gen. Andersa. Film ma rozpoczynać się sceną powitania polskich żołnierzy przez Irakijczyków, w dalszej części pokazywać ma pomoc lokalnej ludności. Przedstawiona ma być rówież polsko-iracka współpraca z lat 70-tych i 80-tych, kiedy to wielu Polaków pracowało nad Tygrysem i Eufratem. Al-Watiy, jak sam mówi, pragnie ukazać, jak wiele wspólnego mają narody polski i iracki, oba z autorytarną bądź totalitarną przeszłością. Równocześnie zapewnia, że produkcja nie bedzie miała charakteru propagandowego.

Film ma się ukazać na przełomie roku.