System pomocy społecznej w Polsce i na świecie nie jest neutralny. Od lat działa w sposób, który wspiera tylko tych, którzy wpisują się w tradycyjny...
Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Szaleństwo pomnikomanii związane jest oczywiście z osobą Jana "Sancto Subito" Pawła II. Nie ma już chyba w Polsce ani jednego miasteczka, ani jednej wioski, w której czegoś nie poświęcono by Karolowi Wielkiemu. Im więcej tym lepiej, bo liczba pomników JPII w danym mieście jest odzwierciedleniem pobożności mieszkańców i... lokalnych polityków. Ci traktują pomniki JPII jako inwestycje w swą polityczną przyszłość - mówi jeden z łódzkich radnych.
A inwestycje te (ceny monumentów) są doprawdy niemałe. Popatrzmy: Dzierżoniów - 130 tys. zł, Zielona Góra - 160 tys. zł; Piła - 330 tys. zł, Kościan - ok. 100 tys. zł, Suwałki - 250 tys. zł, Zduńska Wola - 204 tys. zł; Katowice - 190 tys. zł; Zambrów - co najmniej 240 tys. zł; Racibórz - 80 tys. zł ("Poczet króla", "FiM" 46/2006). A tę listę można by przecież uzupełniać w nieskończoność.
Ale pojawiają się i tacy, którzy Papamanii i marnotrawieniu na nią publicznych pieniędzy mówią głośno: dość! W połowie lipca w Toruniu stała się rzecz bez precedensu. W biały dzień, w samym sercu miasta, przy pomniku Mikołaja Kopernika, zebrała się grupa ludzi, którzy postanowili zaprotestować przeciwko hipokryzji. Inspiracją do zorganizowania tej prekursorskiej akcji stało się odsłonięcie w mieście (30-procentowe bezrobocie) trzeciego pomnika Jana Pawła II. Pomnika wartego 500 tys. zł!, na który miasto z publicznych pieniędzy dorzuciło 200 tysięcy.
"Jako osoby reprezentujące środowisko anarchistyczne sprzeciwiamy się, żeby pieniądze publiczne przekazywane były na podobne inicjatywy, które nie wpływają bezpośrednio na poprawę warunków bytowych najbiedniejszych mieszkańców naszego miasta" - napisali w oświadczeniu organizatorzy protestu. Żeby zademonstrować swoje niezadowolenie, na wieży miejskiego ratusza rozwiesili więc transparent.
Po co zadali sobie tyle trudu, tym bardziej że ochrona ratusza dość szybko uporała się z niepoprawnym polityczno-religijnie motłochem? "Biorąc pod uwagę obecną sytuację służby zdrowia oraz finansowy poziom świadczeń socjalnych państwa uważamy za bezzasadne wydawanie publicznych pieniędzy na budowę kolejnych pomników w imię katolickich wartości" - twierdzą organizatorzy. "Zaniedbywany sektor świadczeń publicznych w imię pokazowych działań tzw. porządnych katolików nie poprawi sytuacji bytowej biednych rodzin i głodnych dzieci, o które tzw. katolickie elity troszczą się podczas swoich licznych wystąpień" - dodają.
Ludzie zadzierali głowy, robili zdjęcia, przyglądali się. Miejmy więc nadzieję, że protest skłoni ich do myślenia.
Na wszelki wypadek przypominamy im słowa abpa Józefa Życińskiego, który starał się swego czasu jakoś naród opamiętać (niestety, bezskutecznie): "Piękniej uczcimy pamięć zmarłego Papieża przez tworzenie kuchni dla ubogich, świetlic dla dzieci, hospicjów dla chorych czy młodzieżowych ośrodków kultury im. Jana Pawła II. Zrezygnujmy z chorych ambicji, które sugerują wybudowanie kolejnego pomnika szybciej, niż uczyni to sąsiednie miasteczko".
Gdyby tak słowo stało się ciałem...
Wiktoria Zimińska
Tekst pochodzi z tygodnika "Fakty i Mity".
