Słyszę różne niby to rozsądne głosy, że Gaza i Flotylla do niej płynąca to nie nasza sprawa, że mamy ważniejsze zagrożenia, że Gaza jest daleko i nie...
Całkowicie nie rozumiejąc sytuacji, krytycy Izraela twierdzili, że bombardowanie Gazy nie zmierza do celu, jakim jest zniszczenie Hamasu, tylko...
Polska nigdy nie była tak bogata. Ale też nigdy ci na dole nie żyli o tyle gorzej od tych na górze. Kontrasty społeczne rodzą złość, a nawet...
Obecne ruchy „antysystemowe” wychodzą poza racjonalne podziały. Tym bardziej że zawarte są w nich istniejące od dawna na prawicy wizje...
Rosyjskie drony wtargnęły w polską przestrzeń powietrzną i zostały zestrzelone. Mogło być ich nawet kilkanaście. Jeden spadając uszkodził dom we wsi...
Dla prawicy problem z edukacją sprowadza się do tego, że wtłaczana uczniom porcja patriotyzmu wciąż jest za mała, by wychować tłum karnych...
Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Karol Templin: O konflikcie ukraińskim w paradygmacie realizmu
Tomasz Miłkowski: Ściana
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Poufna depesza wysyłana z ambasady USA w Doha do Waszyngtonu w lutym ubiegłego roku przytacza konwersację pomiędzy katarskim premierem, Hamadem bin Jassim (HBJ) al-Thani, i senatorem USA Johnem Kerry, w której HBJ mówi, że powiedział egipskiemu prezydentowi Hosni Mubarakowi, iż Katar byłby w stanie zatrzymać nadawanie Al-Dżaziry jeśli Kair zmieni swoje stanowisko w sprawie negocjacji izraelsko-palestyńskich:
Mubarak, kontynuował HBJ, twierdzi, że al-Dżazira jest źródłem problemów Egiptu. To jednak wymówka. HBJ powiedział Mubarakowi: "Zatrzymalibyśmy Al-Dżazirę na rok" (gdyby zobowiązał się on, że w tym czasie dostarczy trwałego rozwiązania dla Palestyńczyków).
"The Guardian określił tę sytuację jako wyraźny przykład wykorzystywania regionalnego kanału informacyjnego do celów politycznych.[1] Oczywistym jest, że zapewnienie katarskiego premiera miało charakter retoryczny i nie było poważną obietnicą; nawet gdyby miał on zaprzestać emisji sygnału dla udobruchania Egiptu - natychmiastowo i permanentnie niszcząc tym samym wiarygodność stacji - każdy wie, że wydanie jakiegokolwiek rozstrzygnięcia w kwestii palestyńskiej nie jest w mocy Mubaraka.
Według innej depeszy:
Niepotwierdzone dowody sugerują (z którym to poglądem zgadzają się byli członkowie zarządu telewizji Al-Dżazira), że Stany Zjednoczone są przedstawiane w bardziej pozytywnym świetle od czasów nastania administracji Obamy. Oczekujemy, że tendencja ta się utrzyma i pogłębi, jako że stosunki amerykańsko-katarskie poprawiają się a, na co należy zwrócić szczególną uwagę, relacje telewizji Al-Dżazira stały się częścią naszych dwustronnych dyskusji - z podobnie korzystnym efektem jak w przypadku relacji Kataru z Arabią Saudyjską, Jordanią, Syrią i innymi krajami.
Stawia to Al-Dżazirę, Katar i USA w niekorzystnym świetle, podkopując zapewnienia obydwu rządów o oddaniu wolności słowa.
Tymczasem mówi się, że bardziej przychylne stanowisko Al-Dżaziry w stosunku do saudyjskiej rodziny królewskiej, ułatwiło pojednanie się Arabii Saudyjskiej i Kataru w ciągu ubiegłego roku. Nie można się z tym stwierdzeniem nie zgodzić. Nie było, na przykład, w Al-Dżazira żadnej wzmianki na temat morderstwa popełnionego przez księcia Saud bin Abdulaziz bin Nasir al-Saud w Londynie w ubiegłym roku. Nie trzeba jednak przecieków depesz ambasady USA, aby się tego dopatrzeć. Dla każdego, kto regularnie ogląda kanał, powinno być to oczywiste.
Katar jest wrażliwym celem w regionie wysoce niestabilnym i, jeśli dojdzie do wojny z Iranem pod przewodnictwem USA, to Doha będzie na pierwszej linii frontu. Mimo amerykańskich gwarancji ochrony większość ludności ucieknie do Arabii Saudyjskiej, gdzie będą mogli się spodziewać przyjęcia w zamian za odpowiednią cenę - na przykład zmianę przywództwa na bardziej uległych ‘przedstawicieli’ rodu al-Thani. Z około 28 tysiącami książąt kwalifikujących się do bycia nowym emirem, byłoby z czego wybierać. Możliwość zaistnienia tej ostatniej perspektywy, co zrozumiałe, zaprząta myśli obecnych przywódców Kataru, a także może wyjaśnić, dlaczego krytycyzm Al-Dżazira wobec królestwa zmniejszył się w ostatnich miesiącach.
Przypis:
1. Na łamach samego "Guardiana" ukazały się potem odpowiedzi na polityczne oskarżenia pod adresem Al-Dżaziry, w tym Marka Seddona, byłego dziennikarza anglojęzycznej Al-Dżaziry (Al Jazeera English): http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/dec/06/al-jazeera-qatar-us-embassy, oraz Wadaha Khanfara, dyrektora generalnego Al Jazeera Network: http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/dec/06/al-jazeera-qatar-us-embassy [przyp. red.].
Hugh Miles
tłumaczenie: Elżbieta Kosiorek
Tekst pochodzi z witryny internetowej pisma "London Review of Books" (www.lrb.co.uk).
Dziękujemy autorowi i redakcji za zgodę na publikację przekładu.
