System pomocy społecznej w Polsce i na świecie nie jest neutralny. Od lat działa w sposób, który wspiera tylko tych, którzy wpisują się w tradycyjny...
Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Projekt HidroAysén przewiduje budowę elektrowni wodnych na rzekach Baker i Pascua, w izolowanym obszarze fiordów i dolin, tak aby generować 2,75 gigawata energii dla dynamicznie rozwijającej się chilijskiej gospodarki. Według rządu zapory przyczynią się do zmniejszenia ubóstwa i wzrostu gospodarczego, ale opinia publiczna jest podzielna. Wiele ludzi twierdzi, że zniszczenie krainy słynącej z niebiańskiej przyrody nie jest konieczne.
Policja aresztowała dziesiątki demonstrantów i starła się z setkami innych w Coihaique, patagońskim mieście, w którym 9 maja powołana przez rząd komisja głosowała 11:1 za budową tam po trzyletnim przeglądzie środowiska. Komisarzy nie wypuszczano z budynku w obawie o ich bezpieczeństwo. Ludzie rzucali kamienie i walczyli z policją, która użyła armatek wodnych i gazu łzawiącego. Podobne sceny rozgrywały się w stolicy kraju - Santiago.
Grupa Patagonia Bez Tam oskarżyła członków komisji o konflikt interesów i powiedziała, że projekt jest "destrukcyjny i nielegalny". Jej zdaniem tamy spowodują zatopienie 5600 hektarów rzadkich leśnych ekosystemów, dolin rzek i ziemi uprawnej.
Sondaż opinii publicznej wykazał, że 61 proc. Chilijczyków sprzeciwia się budowie tych tam. Jest to znaczący wynik, zwłaszcza wobec gwałtownego wzrostu popularności konserwatywnego rządu po udanej długotrwałej akcji uratowania 31 górników w 2010 roku.
Ministerka środowiska María Ignacia Benítez zaprzeczyła, jakoby ustalenia komisji były korzystne dla korporacji energetycznych i banków, które zarobią na projekcie. Jej zdaniem bardzo dokładne zbadanie spawy przez komisję było zgodne z prawem i wzięło pod uwagę wpływ inwestycji na środowisko.
Jak podaje gruardian.co.uk, HidroAysén przekonuje, że elektrownie wodne dostarczą energii taniej i czystej w porównaniu z tej, która uzyskiwana jest ze spalania węgla i ropy. Niedawno w Chile zatwierdzono trzy elektrownie węglowe, w tym największą w całej Ameryce Południowej.
Niektórzy analitycy twierdzą, że Chile potrzebuj potroić swoje możliwości produkcji energii w ciągu następnych 15 lat, aby zaspokoić potrzeby przemysłu i miast. Kraj jest bogaty w miedź i inne minerały, ale 97 proc. paliw kopalnych sprowadza z zagranicy, a większa część energii elektrycznej pochodzi z elektrowni wodnych, co sprawia, że załamania na rynku ropy i susze odbijają się niekorzystnie na sytuacji energetycznej kraju.
Rada ministrów najprawdopodobniej zatwierdzi budowę tam, ale obrońcy środowiska mają nadzieję, że wywalczą coś w następnej fazie projektu – długich na prawie 2 tysiące kilometrów liniach transmisyjnych z Patagonii do Santiago, które mają kosztować prawie 3 mld 800 mln dolarów.
Kontrowersje dotyczą także tego, jakie możliwości pozyskiwania energii ma Chile. Energia atomowa jest powszechnie potępiana w tym kraju, ale pustynia Atacama może stanowić źródło niewyczerpanej energii słonecznej, zwłaszcza że znajduje się w pobliżu kopalń i zakładów przemysłowych.
Pomysł, by wykorzystywać niekonwencjonalne źródła energii odnawialnej skrytykowała jednak ostro była przewodnicząca Krajowej Komisji Energetycznej Chile, Maria Isabel Gonzalez:
