27/28 lutego w Indiach odbył się strajk generalny, w którym miało wziąć udział ok. 100 milionów pracowników/-c (a więc blisko 10 % ludności tego kraju), zatrudnionych w różnych sektorach i branżach, domagających się m.in. ustalenia krajowej płacy minimalnej oraz gwarancji zatrudnienia. Na 24 godziny prace wstrzymały kopalnie, porty i doki, kolej i lotniska, a także część banków oraz energetyka. Nie funkcjonował transport drogowy.

Do strajku generalnego przyłączyło się kilkanaście central związkowych. Najważniejsze z żądań strajkujących dotyczyły zrównania praw przysługujących pracownikom/-com tymczasowym z uprawnieniami jakie posiadają osoby zatrudnione na umowy o pracę, podniesienia płacy minimalnej, zaprzestania ataków na związki zawodowe, utworzenia krajowego funduszu ubezpieczeń społecznych, podwyżek emerytur oraz zwalczania korupcji. Podnoszone były także postulaty dotyczące m.in. rządowej interwencji, która powstrzymałaby wzrost kosztów utrzymania.

Strajk objął przede wszystkim stany Indii, w których występuje największa skala uzwiązkowienia i wpływów ugrupowań radykalnie lewicowych, jak Bengal Zachodni, Tripura czy Kerala. Szczególnie masową formę przybrał w stolicy Bengalu Zachodniego, Kalkucie. Według indyjskiej telewizji w niewielkim stopniu wpłynął natomiast na życie w takich miastach, jak Delhi czy Bombaj.

Przeciwko strajkowi skierowano znaczne siły policyjne, blisko 100 osób zostało aresztowanych za "utrudnianie ruchu drogowego". W ostatnich miesiącach następuje intensyfikacja działalności ruchu pracowniczego w Indiach, drugim po Chinach najludniejszym kraju na świecie, zaliczanym do grupy krajów rozwijających się o rosnącym potencjale gospodarczym i wciąż ogromnych nierównościach społecznych.

(Dane za portalem: Libcom.org.)