Słyszę różne niby to rozsądne głosy, że Gaza i Flotylla do niej płynąca to nie nasza sprawa, że mamy ważniejsze zagrożenia, że Gaza jest daleko i nie...
Całkowicie nie rozumiejąc sytuacji, krytycy Izraela twierdzili, że bombardowanie Gazy nie zmierza do celu, jakim jest zniszczenie Hamasu, tylko...
Polska nigdy nie była tak bogata. Ale też nigdy ci na dole nie żyli o tyle gorzej od tych na górze. Kontrasty społeczne rodzą złość, a nawet...
Obecne ruchy „antysystemowe” wychodzą poza racjonalne podziały. Tym bardziej że zawarte są w nich istniejące od dawna na prawicy wizje...
Rosyjskie drony wtargnęły w polską przestrzeń powietrzną i zostały zestrzelone. Mogło być ich nawet kilkanaście. Jeden spadając uszkodził dom we wsi...
Dla prawicy problem z edukacją sprowadza się do tego, że wtłaczana uczniom porcja patriotyzmu wciąż jest za mała, by wychować tłum karnych...
Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Karol Templin: O konflikcie ukraińskim w paradygmacie realizmu
Tomasz Miłkowski: Ściana
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
A przecież gdyby ich wykopanie z roboty i zastąpienie bezrobotnymi, którzy gotowi są pracować za mniej pieniędzy bez żadnych gwarancji socjalnych, było łatwiejsze, rozwiązalibyśmy problem bezrobocia. Dlatego Tony Blair inaugurując brytyjską prezydencję w Unii na forum Parlamentu Europejskiego, pyta dramatycznie: „A co Europa socjalna zrobiła dla 20 milionów europejskich bezrobotnych?”.
Napuszczanie bezrobotnych, na pracowników mających bezterminowe, bezpieczne umowy o pracę i godziwe zarobki to strategia, którą znamy i w Polsce. Nazywają to „uelastycznieniem” rynku pracy. Z grubsza rzecz biorąc chodzi o to, żeby zwolnić kogoś, kto zarabia dwa tysiące, a w jego miejsce zatrudnić dwóch po tysiąc. Taka recepta na bezrobocie, zmierza do obniżenia kosztów pracy, czyli potanienia siły roboczej, zwiększenia konkurencyjności, i wtrącenia świata pracy w nędzę. Dziś mówią związkom zawodowym, że ich walka w obronie godziwych miejsc pracy i o podwyżki, jest egoistyczna, bo bezrobotni chętnie robiliby to, co oni za dużo mniej, a przez nich klepią biedę. Ta równia pochyła, to równanie w dół, tu się jednak nie kończy. Jeszcze większą biedę klepią Chińczycy, Hindusi i w ogóle pracownicy z Trzeciego Świata, którzy pracują kilka do kilkunastu razy taniej niż Europejczycy. Powie się, więc nowo zatrudnionym bezrobotnym, którzy właśnie odebrali pracę swym zrzeszonym w związkach zawodowych kolegom, że muszą zarabiać jeszcze mniej, bo inaczej zakład przeniesie się gdzieś gdzie jest tańsza siła robocza. Zresztą, jeżeli wysiłki zmierzające do nieograniczonej liberalizacji handlu i usług się powiodą, to nie trzeba będzie zakładu nigdzie przenosić. Obniżkę płac wymusi tani import.
Oczywiście żelazna zasada logiki i rynku sprawia, że jeżeli jeden traci, to drugi zyskuje. Obniżce płac towarzyszy wzrost zysków. Zysków jednak obniżyć nie można, bo kapitał, który porusza się z prędkością światła, ucieknie w pogoni za większymi zyskami. Przepływ siły roboczej jest kontrolowany, dlatego na granicy Unii są wszędzie straże i zasieki. Kapitał przepływa swobodnie. Jego przepływu nikt nie kontroluje. W Polsce, zyski banków, zagranicznych inwestorów a także wielkich spółek Skarbu Państwa wzrosły 2.5 a nawet trzykrotnie. Tymczasem, gdy Sejm podniósł płacę minimalną o 30 złotych, w mediach podniósł się wrzask, że pracodawcy tego nie zniosą. Pokazują faceta, co za minimalną płacę kosi trawniki przy drodze, który mówi, że to są grosze i nie zmienia jego sytuacji. Ale te grosze, mają wykończyć pracodawców i zniechęcić ich do zatrudniania. Okazuje się, że dla kosiarza, który żyje w nędzy, 30 złotych to pryszcz, a dla kapitalisty, to fortuna!
Teraz już wiemy. Wzrost płac jest nienowoczesny. Nowoczesne są głodowe płace i wielkie zyski przedsiębiorców. Liberalna modernizacja to wielki obóz pracy, w którym ludzie z głodu, podejmą się pracy za półdarmo w nienormowanym czasie. Temu pochodowi nowoczesności stawiają jeszcze gdzieniegdzie w Europie opór „konserwatywne” związki zawodowe, które upierają się, że kapitaliści powinni się dzielić z pracownikami rosnącymi zyskami.
Piotr Ikonowicz
