Petycja dotyczaca podjęcia prac legislacyjnych nad wprowadzeniem maksymalnych cen za metr kwadratowy nieruchomości
Szanowni Państwo,
W trybie...
Nie dajcie sobie tego wmówić
Do niedawna głównym wrogiem reform klimatycznych były korporacje, które przez lata blokowały je dezinformacją i...
Szare klocki, szklane klatki, depresyjne budynki niszczące ludzkiego ducha – krytykom architektury nowoczesnej nie brakuje...
W Polsce trwa uśmiechnięta czystka. A może nawet – kto wie? – aksamitna rabacja… Co prawda nie brak malkontentów,...
Jacenty Dędek: Miasto na miarę człowieka
Mariusz Urbanek: Wszechstronnie niewygodny Różewicz
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Paweł Jędral: Diuna jak Palestyna
Agnieszka Wiśniewska: Kos. Bohater z podręcznika, który został ziomkiem
Galopujący Major: "1670" - serial, który może odmienić polską telewizję
Jarosław Pietrzak: Napoleon, któremu o nic nie chodziło
Generał Giap był jednym z najzdolniejszych dowódców wojsk wietnamskich w czasie wojny z francuskimi kolonialistami, a następnie podczas drugiej Wojny Wietnamskiej przeciwko USA i ich sojusznikom z Wietnamu Południowego.
Generał Giap dowodził siłami Viet Minh'u podczas bitwy pod Dien Bien Phu w roku 1954. Jego pomysł rozmontowania i przeniesienia artylerii na trudno dostępne wzgórza przyczynił się do decydującego zwycięstwa nad wojskami francuskimi.
W latach 1959-1975 dowodził siłami Wietnamu Północnego w walkach z Wietnamem Południowym, a później amerykańskimi interwentami i innymi sojusznikami południa.
W roku 1968 był głównym autorem ofensywy Tet, kiedy to południowowietnamscy partyzanci uderzyli i zajęli część głównych miast kraju. Pomimo, że ofensywa zakończyła się militarną klęską uświadomiła Amerykanom, że wojna w Wietnamie nie może być wygrana.
Giap opracował również plany taktyczne ofensywy, która w roku 1975 doprowadziła do ostatecznego rozbicia sił Wietnamu Południowego i zajęcia jego stolicy - Sajgonu.
Generał Giap był samoukiem. Doświadczenie w wojnie partyzanckiej zdobył jeszcze podczas walk z Japończykami w czasie Drugiej Wojny Światowej.
Nazywany "czerwonym Napoleonem" w latach 1946-80 był ministrem obrony narodowej, a w latach 1951-82 członkiem Biura Politycznego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Wietnamu.
Po roku 1975 był wicepremierem zjednoczonego Wietnamu odpowiedzialnym za naukę i technologię. Został jednak odsunięty na boczny tor w wyniku konfliktu z częścią kierownictwa partii.
Generał ze względu na podeszły wiek i stan zdrowia od czterech lat znajdował się w szpitalu.
fot. Wikimedia Commons
