Oświadczenie organizacji Jewish Voice for Labour - JVL
Gdy Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, António Guterres, powiedział, że...
W 100. rocznicę krwawych wydarzeń w Krakowie przypominamy tekst Piotra Ciszewskiego z 2009 roku.
Historia Drugiej Rzeczypospolitej to obecnie...
Najgorzej zazwyczaj mają ci, którzy nie chcą się poddać dwuwartościowej zasadzie. Nie popierasz polityki Izraela, więc jesteś antysemitą, nie...
Mijają trzy tygodnie, odkąd Hamas przeprowadził terrorystyczne ataki, zabijając ponad 1400 obywateli Izraela, w tym dzieci i osoby starsze. Izrael w...
B. Gajdzik, A. Janociński, A. Magiera: Jak się zakłada związek w instytucji kultury?
Tomasz Kozak: Na pohybel wielonarodowym wampirom. Jakiej popkultury potrzebuje lewica
Agnieszka Wiśniewska: „Chłopi” kontra „Chłopki”
Przemysław Prekiel: Inna Warszawa
Michał Kasprzak: "Zielona granica" - oczernia czy wybiela?
Łukasz Ostrowski: Wymazywanie walki klas
Tego samego dnia wieczorem premier Magdalena Andersson uznała porażkę w wyborach. Zapowiedziała, że złoży w czwartek dymisję. Dodała, że do czasu powołania nowego rządu pozostanie szefem gabinetu odchodzącego gabinetu i zapowiedziała, że stanie na czele socjaldemokratycznej opozycji. Podkreśliła, że w przypadku, gdy prawicowy blok nie osiągnie porozumienia, wszystkie siły polityczne - poza skrajną prawicą - będą miały otwarte drzwi do jej biura. Andersson dała w ten sposób do zrozumienia, że jeśli kandydatowi opozycji na premiera Ulfowi Kristerssonowi z Umiarkowanej Partii Koalicyjnej nie uda się sformować rządu, gotowa będzie stworzyć większość. Wówczas socjaldemokracja musiałaby przekonać do współpracy którąś z partii prawicowych.
Andersson wyraziła również niezadowolenie z powodu sukcesu antyimigranckich Szwedzkich Demokratów. Wielu obawia się, że będzie celem ataków. Podzielam ten pogląd - przyznała.
Andersson objęła funkcję szefowej rządu w listopadzie 2021 r., po rezygnacji Stefana Lofvena. Została pierwszą kobietą pełniącą funkcję premiera Szwecji. Jeszcze tego samego dnia podała się do dymisji, gdy odejście z rządu ogłosiła Partia Zielonych.
Kilka dni póżniej, w kolejnym głosowaniu, Andersson uzyskała najmniejsze wymagane poparcie – większość parlamentarzystów była „za” lub „wstrzymała się od głosu”.
fot. wch
